حالا چی بشه که تصمیم بگیرم خونه رو تمیز کنم. از صبحش فکرم مشغول میشه، همه ش غصه ی تمیز کردن یه خونه ی کثیف و کلی کارای عقب مونده مو دارم. خلاصه اگه این بدن یاری کنه، هدف مورد نظر محقق میشه و خونه رنگ تمیزی رو به خودش می بینه.

حالا نوبت اومدن همسریه. وقتی میاد، همه ش منتظرم بگه که چقدر خونه تمیز شده. حالا اگه متوجه نشد، بالاخره باید به یه زبونی بگم که چقدر از صبح زحمت کشیدم.

"خونه تمیز شده؟"...حالا یا این جمله رو می گم و یا از جملاتی با این مفهموم استفاده می کنم.

بیچاره همسری هم به خاطره این که دل خانوم خونه ش نشکنه و خوشحال بشه، شروع می کنه به تعریف و تشکر.

"راس می گیا! دستت درد نکنه" یا "احساس کردم خونه تمیز شده، خسته نباشی گلم. میذاشتی منم میومدم باهم تمیز می کردیم" و....

حالا انگار نتیجه کارمو دیدم. یه ذره هم خودمو می گیرم!

شنیدم بعضی از خانومای خونه، خلاقیت بیشتری به خرج میدن. وقتی خونه رو جارو کردن، جارو رو جمع نمی کنن که انگار یه ذره از کارشون مونده و همسرشون بدون یادآوری خودشون شروع کنه به تشکر! بعضیا وقتی یه کلی لباس می شورن و تو حیاط اونا رو پهن می کنن، جمع نمی کنن تا آقای خونه بیاد و ببینه از صبح چقدر خانوم مشغول کار خونه بوده!

کلا این ویروس تو اکثر خانوما هست، حالا اونایی که خانوم خونه شدن، می تونن بگن این حرفم درسته یا نه. می خوایم همه ش " تو چشم باشیم"، می خوایم به خاطر کارایی که کردیم، ازمون قدردانی بشه.

آقایون خیلی صبر دارن. کارای روزانه شونو این قدر جلوی چشم ما نمیارن. همچنین خیلی در مقابل خانوما صبر به خرج میدن. همسری من که این جوریه.

همیشه تو دانشگاه و محافل دینی، حضور خانوما خیلی بیشتر از آقایون بوده. ولی به نظرم آقایون خیلی بیشتر از ما معرفت دارن. چون ما همه ش می خوایم دیده بشیم و همین موضوع خلوص کارمون رو می گیره.

این هدیه روز زن بود که اگه خدا بخواد تو انجام مسئولیت هامون موفق تر باشیم و بتونیم از این موقعیت برای بالا بردن درجه معنویتمون استفاده کنیم. با تاخیر روزتون مبارک.

+ امروز صبح، وقتی هنوز چشام غرق خواب بود، اس ام اسی برام اومد که خوابم پرید. 10 روز وقت دارم تا حدود 1200 صفحه کتاب بخونم و امتحانامو بدم!

+فکر کنین چه حالی به آدم دست میده وقتی که روز مادر باشه و متوجه بشی مادربزرگت واسه تو هدیه خریده، در حالی که تو هنوز نرسیدی به دیدنشون بری یا بهشون زنگ بزنی!